ADL hulphond, omdat ik me geen leven zonder maatje kan voorstellen.
Beste mensen,
Ik ben Luna Gielissen en ik ben 14 jaar oud. Momenteel zit ik in het 2e jaar van de Havo. Samenvattend kun je wel zeggen dat mijn leven een echte achtbaan is met mooie momenten, maar ook met hele diepe dalen t.g.v. mijn ziekte. Ik heb namelijk Shwachman Diamond.
Even een beknopte samenvatting van wat dit voor mij betekent. Zo heb ik o.a. een ernstige immuunstoornis en ben ik altijd neutropeen en soms leukopeen. ( d.w.z. geen of te weinig witte bloedcellen en de bloedcellen die er zijn functioneren niet naar behoren.) Van een simpele verkoudheid of griepje kan ik al heel erg ziek worden en in het ziekenhuis belanden. Helaas heb ik bijna op alle kamers van de kinderafdeling gelegen door herhaaldelijke infecties en daarbij ook vaak op de medium care en zelfs intensive care gelegen. Als ik opgenomen wordt dan is dat altijd in isolatie. Dat wil zeggen dat je dan alleen op een geïsoleerde kamer ligt met dubbele deuren. Het verplegend personeel moet dan extra voorzorgsmaatregel treffen, zodat ik niet nog zieker wordt. Ik kan u wel vertellen dat is echt een hel. Dan ben ik niet alleen heel erg ziek, maar kan ik ook niet van de kamer af en niet naar school. Dat laatste vind ik nog het ergste naast het vele bloedprikken.
Of dat nog niet genoeg is, heb ik nog botafwijkingen. Metafysaire dysplasie. Dat zijn afwijkingen aan de botten waardoor ik altijd pijn heb en waardoor er ook correcties nodig zijn aan de botten. Daardoor ben ik al 3 keer aan mijn heupen geopereerd en daar zal het helaas niet bij blijven. Die operaties waren vreselijk en pijnlijke periodes en die wil ik liever zo snel mogelijk vergeten. Dat lukt natuurlijk niet wanneer je steeds terug moet voor controles, onderzoeken en/of voor behandelingen. Deze botafwijking zorgt er o.a. ook nog voor dat ik heel slecht groei. Daardoor ben ik helaas veel te klein. Ik ben 14 jaar en 1.20 groot en dat zorgt ook voor heel veel problemen. Zo word ik overal aangesproken alsof ik een klein kind ben en/of lastig gevallen door mensen die denken dat er een klein kind alleen over straat loopt.
Door alles wat ik al heb meegemaakt heb ik een ontzettende angst ( ziekenhuistrauma) ontwikkeld voor het ziekenhuis en voor artsen. Hoezeer ik mijn best ook doe om die angsten onder controle te krijgen, de weg naar het ziekenhuis is altijd een hel voor mij. Gelukkig heb ik in de afgelopen jaren heel veel steun gehad aan mijn hulphond Sweety. Sweety is een zwarte koningspoedel en deze heb ik zelf met een hulphondenschool getraind tot hulphond. Daardoor mag ze met mij mee naar het ziekenhuis en gaat ze met mij mee naar school en helpt mij waar ze kan op momenten dat mijn ouders me niet kunnen helpen of ik even ergens alleen naartoe moet en/of pijn heb. Ik durf alleen naar het ziekenhuis samen met mijn hulphond. Sweety is momenteel al 10 jaar en heeft last van ouderdomskwalen. Ze zal daarom op korte termijn met pensioen gaan. Uiteraard blijft mijn liefste maatje bij mij wonen!
Ik kan me geen leven voorstellen zonder de steun van mijn hulphond! Mijn grote angst is dan ook dat ik geen opvolger heb als Sweety met pensioen gaat. Helaas vergoed de verzekeraar geen hulphonden voor kinderen jonger dan 18. Dus zullen we het zelf moeten financieren en daar is heel veel geld voor nodig. Mijn moeder heeft al een stichting gevonden die een deel van de kosten gaat betalen. Natuurlijk moet en wil ik zelf ook nog mijn steentje bijdragen. Zelf probeer ik ook altijd wat voor het goede doel( kika, eenzame ouderen en dierenambulance) te doen. Alleen deze keer vraag ik een beetje hulp voor mijzelf.
Mijn hulphond gaat overal met mij mee, zodat ze me altijd kan ondersteunen op de momenten dat ik alleen ben of naar het ziekenhuis moet. In het ziekenhuis ben ik minder bang en heb ik veel steun aan mijn hond. Zonder haar zou ik niet kunnen gaan, omdat mijn angsten veel te groot zijn. Verder heb ik bewust voor een koningspoedel gekozen, omdat je er niet allergisch voor kunt zijn. Dat is niet alleen fijn voor mij, maar ook voor de mensen in het ziekenhuis. Mijn nieuwe hulphond wordt ook weer een koningspoedel en zal als alles mee zit ergens begin dit jaar geboren worden. Poedels zijn echt fantastische honden.
Alleen ergens naartoe gaan is voor mij niet te doen, omdat ik overal wordt aangesproken en men denkt dat ik een klein kind ben. Van; "Waar zijn je ouders?" tot Mag jij dit wel alleen?" Zo werd ik ook een keer aangesproken door een mevrouw die niet geloofde dat ik 14 ben en ze moest en zou mijn ID-kaart zien. Toen ik de kaart liet zien geloofde ze me nog niet en dacht dat het een vervalste ID-kaart was en ze wilde de politie bellen. Door dit alles voel ik me buitenshuis ook veel zekerder met mijn hond. Met hulphond is er een extra barrière en dan heb ik er minder last van. Natuurlijk zijn er ook nog mensen die achter mijn rug roepen: "Wat doet zo`n klein kind alleen met zo`n grote hond op straat?" Maar gelukkig zijn dat wel uitzonderingen.
Daarnaast helpt mijn hulphond mij met veel dagelijkse hindernissen die ik elke dag moet nemen ten gevolge van mijn ziekte en of lengte. Ze ondersteunt mij ook wanneer mijn ouders even niet in de buurt zijn. Ik heb daarom ook een ADL hulphond nodig. Het hele traject kost 21.000 euro en ik kan dus alle hulp gebruiken. Willen jullie mij helpen door middel van een kleine bijdrage om mijn nieuwe hulphond te bekostigen. Ik wil mijn nieuwe hulphond weer zelf gaan opleiden met hulphondenschool Bulters en Mekke. ( Deze school voldoet aan de internationale eisen van de ADEu en ADI.) Met elk bedrag ben ik blij en alle kleine beetjes helpen. Op mijn facebook en Instagram account kunt u mij en mijn huidige hulphond volgen en houd ik u op de hoogte van de vorderingen rond het opleidingstraject en mijn nieuwe hulphond! Ook indien u vragen heeft kunt u mij altijd benaderen. Ik kan me echt geen leven zonder hulphond voorstellen!
Alvast hartelijk dank voor uw donatie! Liefs Luna
